“เฮ้ยๆๆๆ เดี๋ยวๆ โจริญๆ” “ทางนี้คร้าบบบ” “โจริญญญญ…”
นึกภาพเด็กหนุ่มมัธยมปลายกลุ่มใหญ่เสียอาการเมื่อนักร้องสาวคนดังวง 4EVE เดินผ่านจุดที่เรานั่งคุยกันอยู่ “ผมจำได้ทั้งวงเลยครับ” โชกุน – ภูมิรภี นันตา นักร้องนำ วง Lonely Pepperoni เอ่ย แต่สายตายังมองไปทางที่คนโปรดเดินผ่านไป “แต่ชอบโจริญเป็นพิเศษ” เห็นกิริยาแล้วไม่ต้องพูดก็ทราบครับ
ก็ถึงขั้นนำเพลง “ข้อยกเว้น” ของ 4EVE มาปรับและเพิ่มลูกเล่นใหม่เพื่อใช้ประกวดในงาน THE POWER BAND 2023 SEASON 3 สนามเชียงใหม่ จนผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศไปเลย ทั้งๆ ที่สมาชิกในวงหลายคนเดินทางสาย metal core และ death core มาตลอด
แถวยืน(ซ้ายไปขวา) : พีค (กีตาร์) – ธีร์ (ทรัมเป็ต) – ฟริ้นส์ (เทนเนอร์แซกฯ) – ซอมพอ (อัลโตแซกฯ) – ทิกเกอร์ (กลองชุด) – วิน (ทรัมเป็ต) – ซอมฮิม (คีย์บอร์ด)
แถวนั่ง(ซ้ายไปขวา): เดลต้า (ยูโฟเนียม) – อิคคิว ((ยูโฟเนียม) – โชกุน (ร้องนำ) – ซากิ (เบส) – ฟลุ๊ค (กีตาร์)
“ของเดิมจะค่อนไปทาง Pop Punk แต่วงเราปรับให้มาทาง Soul Funk เปลี่ยนเป็นอีกอารมณ์” พีค – วงศ์วริศ โพธิ มือกีตาร์พูดจริงจัง “มีบางท่อนที่กีตาร์จะเล่นพร้อมกับเครื่องเป่า แล้วมีกีตาร์อีกตัวสับคอร์ดแบบ คอรี หว่อง (Cory Wong) ให้ทั้งเพลง” กีตาร์ที่คอยสับคอร์ด คือ ฟลุ๊ค – ศุภกร มนูญชัย เป็นคนที่คุมจังหวะสำคัญไปคู่กับมือกลอง ทิกเกอร์ – อนวัช โปธา และเบส ซากิ – กิตติพัทธ์ เจริญศรี “แล้วมีคีย์บอร์ดคอยประคองให้แน่นขึ้น”
ที่บอกว่าวงนี้มีเครื่องเป่าน่ะ มีถึง 6 ชิ้น…จะเยอะไปไหน!!!
“ได้เล่นดนตรีกับเพื่อนๆ ที่ผมรัก ก็มีความสุขแล้ว
อยากให้คนอื่นได้เห็นว่าเด็กปรินส์เล่นดนตรีเจ๋งเหมือนกันนะ ไม่ได้เคร่งแต่วิชาการ”
วง Lonely Pepperoni โรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย(เชียงใหม่)
THE POWER BAND 2023 สนามเชียงใหม่
Suggestion
รวมพลังคน (ลม) แรง
“ทีม Brass (เครื่องเป่า) วงนี้แข็งแรงมาก มี unity ดีมาก อันนี้ชื่นชม” กรรมการท่านหนึ่งว่าไว้ พอลองไปพูดคุยกับอาจารย์จึงได้ทราบว่า ที่โรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัยมีวงโยธวาทิตวงใหญ่ แต่ไม่ได้มีวงดนตรีสากลเป็นเรื่องเป็นราว หากเขามีการจัดเวที Music Lunch ให้นักเรียนมาลงชื่อเล่นตอนพักกลางวันเดือนละครั้ง และมีงาน Music Night เป็นเวทีใหญ่ประจำปี ให้ได้มาออดิชันเพื่อวาดลวดลายกันปีละครั้ง พอน้องๆ กลุ่มนี้มาปรึกษาครูเพราะอยากลงแข่งขัน ครูเลยนำพาทั้งวงมาพบกับ Brass Section
ครูเล่าว่าทีมเครื่องเป่าค่อนข้างตื่นเต้น เลยจัดให้เล่นเป็นคู่ๆ มีทรัมเป็ต 2 แซกโซโฟน 2 และยูโฟเนียม 2 เป็นทีมหกคนไปเลย โดยมี ธีร์ – ธีร์ ภูมิสะอาด มือทรัมเป็ต เป็นหัวหน้าทีม Brass Section ทั้งทีมจะไปอ่านโน้ตฝึกเป่ากันมาก่อน แล้วค่อยมารวมเล่นกับ Combo Part ก็มาจัดสมดุลกันอีกที
ธีร์ – ซอมพอ – วิน อิคคิว – ฟริ้นท์ – เดลต้า
“ทีมเป่ามีทั้ง ม.ต้น และ ม.ปลาย แต่เราไม่ได้มีปัญหาต้องปรับตัวอะไรมากเลยครับ” ธีร์เล่ายิ้มๆ “แต่ต้องทำลีลาประกอบเพลงที่ครูดุริยางค์คิดให้ ตอนแรกก็ไม่ค่อยชอบ แต่พอทำไปทำมา…เออ มันสนุกดีนะ ทำให้เราสนุกกับเพลงมากขึ้น”
อ่อ…นึกได้ ว่าเขามีเล่นท่าทางบนเวทีกันด้วยนี่นา
“แต่ตอนเล่นพร้อมกันทั้งหมด บางที head room ของดนตรีมันแน่นจนไปเบียดนักร้อง ต้องระวังนะครับ” อันนี้กรรมการเตือนมา!!!
ฝันกับดนตรีไปถึงไหน
โช: ฝันไปไกลกว่าเมื่อวานครับ (เหมือนพูดกวนๆ แต่ล้ำลึกนะ)
ผมอยากเป็นร็อกสตาร์ ให้ดนตรีพาเราไปยังที่ต่างๆ เพื่อสื่อสารกับทุกๆ คน
พีค: ผมรักดนตรี อยากเป็นศิลปินสร้างผลงานที่มีคุณค่าต่อโลก
ซากิ: อยากเล่นดนตรีกับเพื่อนไปเรื่อยๆ แต่สุดท้ายผมอยากเป็นวิศวกร
ไม่ได้อยากเป็นนักดนตรี (ถ้าเพื่อนเรียกรวมวงจะไปไหม) ไปครับ ลาออกจากงานไปเล่นก็ได้
พีค – ซากิ – ฟลุ๊ค โชกุน
Suggestion
เหตุเกิดจาก “หมั่นไส้”
“เฮ้ย พันช์ๆๆ” เกิดการสะกิดกันขึ้นในวง พันช์ 4EVE หันมายิ้มและโบกมือให้ “อี้ววว…วู้ยยย…” เด็กหนุ่มประสานเสียงพร้อมตบโต๊ะกันใหญ่…มาคุยกันข้างห้องพักศิลปินเนี่ย เราเลือกที่ถูกไหมนะ!
แม้จะกรี๊ด เกิร์ล กรุ๊ป เป็นระยะๆ ในการพูดคุย แต่พอถามถึงยุคแรกที่เล่นดนตรี ได้ความว่าเล่นตั้งแต่มัธยมต้น “พอดีมีวงรุ่นพี่ ม.ปลายครับ พวกผมหมั่นไส้มาก เขาเล่นอะไรคนก็กรี๊ด” คือเขาหล่อใช่ไหม?? “ใช่พวกนั้นหล่อทั้งวง…สาวกรี๊ด” สงวนไว้ละกันว่าใครเป็นคนพูด แต่เหตุผลแบบนี้ก็เป็นแรงขับที่ดีงาม คือพวกเราต้องลุกขึ้นมาเล่นให้เจ๋งๆ เอาชนะความหล่อให้ได้
“ผมกับทิกเกอร์เรียนพิเศษที่เดียวกัน ผมเลยชวนมาแจมกันกับพีค 3 คนก่อน” โชเล่าจุดเริ่ม เขารู้ดีว่าทิกเกอร์ซุ่มซ้อมตีกลองอากาศอยู่ ทิกเกอร์ยิ้มๆ ก่อนเล่าเรื่องต่อ “ผมจินตนาการเสียงที่เราตีในหัวครับ ว่าเรากำลังเล่นอะไรอยู่ แล้วก็ซ้อมตีกับหมอน ตีกับเเป้นซ้อมไปครับ” พีคแทรกขึ้น “พอดีที่บ้านผมเป็นห้องซ้อมดนตรี แล้วไอ้โชมันมาบ้านผมก็เลยลองเล่นกัน ตอนนั้นอยากออดิชันเล่นงาน Music Night ปี 2020 แล้วชวนฟลุ๊คมาเล่นกีตาร์อีกคน ถ่ายคลิปส่งไปคัด”
งานนั้นใช้เพลง “เพราะว่ารัก” ของ Retrospect ตามแนวดนตรีที่เขาชอบกัน ผ่านเข้ารอบได้แม้ยังไม่มีมือเบส “ผมก็ว่า ผมมาแรงนะตอนนั้น” โชท่าทางภูมิใจ แต่ทิกเกอร์เบรก “มันแปลกไง อยู่ๆ ไอ้โชก็มาร้องว้ากๆ ตอนนั้นไม่มีใครเขาเล่นเมทัลกันหรอก” แล้วรุ่นพี่สุดหล่อทั้งหลายเขารู้ไหมว่าเราจะมาทาบรัศมี “เออ ไม่รู้ว่าเขารู้ไหม วงเขาก็เอนเตอร์เทนดี คนทั้งโรงเรียนรู้จักเขาหมดเหมือนเคย”
พอได้สนุกกับดนตรี ลืมไปเลยสินะว่ามารวมตัวกันเพราะหมั่นไส้ใคร…ดีงามยิ่งกว่าเดิมครับ
ฝันกับดนตรีไปถึงไหน
ฟลุ๊ค: ผมไม่ได้ฝันเป็นนักดนตรี ผมอยากเป็นเชฟ
แต่ก็ยังอยากไปเล่นงานใหญ่ๆ ถ้าเป็นไปได้…อยากไปทำอาหารบนเวทีดนตรี
ทิกเกอร์: อนาคตอยากเดินเส้นทางสายดนตรี
ผมอยากเป็นศิลปิน หรือเป็นนักดนตรี Back upให้กับศิลปินคนอื่นก็ได้
ธีร์: อนาคตถ้ายังได้อยู่ในสายดนตรี
ผมอยากเป็นครูสอนดนตรีครับ (น้ำเสียงมุ่งมั่นสุดๆ)
ตัวตน
ถามว่าน้องๆ ชอบเพลงสไตล์ไหนกัน ศิลปินที่สมาชิกในวงช่วยกันตอบ ออกไปทางแนว Death core แนว Syn Rock …มีตั้งแต่ The 1975 วงอินดี้ร็อกจากแมนเชสเตอร์ อังกฤษและ Bring Me the Horizon บ้าง Alpha Wolf จากออสเตรเลียบ้าง ไปจนถึง Cory Wong และวง Bomb at Track ระหว่างการคุย ไม่วายน้องๆ 4EVE เดินผ่านมาอีกครั้ง
“โจริญญญญ…” เสียงโชนำไปพร้อมยกมือถือขึ้นตั้งท่าโบกมือ หวังจะบันทึกไว้ในความทรงจำ คนอื่นๆ ร่วมวงประสานเสียง “…เฮ้….oh my godddd” คนโต๊ะข้างๆ หันมาขำที่เด็กหนุ่มๆ ไม่รักษาอาการ
“อ้าวเฮ้ยยย ลืมกดอัด โอ้ววว โอย ลืมกดอัด จะบ้าตาย” เฮ้อ กลับมาคุยกันต่อเถอะ กว่าจะรู้เรื่องและพูดคุยต่อกันไปจนถึงชื่อวงศิลปินอย่าง Casiopea กับ X Japan และแม้แต่วง The Toy ไปจนถึง Silly Fools รวมไปถึงเรื่องราวของอิทธิพลในการเล่นดนตรีของเด็กๆ กลุ่มนี้ที่ไม่ธรรมดา มีคนหนึ่งชอบแจ๊สและมีนักดนตรีคนโปรดอย่าง ไมลส์ เดวิส (Miles Davis) ด้วย
นานาทัศนะ คนเราจะเลือกชอบ เลือกทำแบบไหน ก็ตามแต่จริตกันได้เลย
“หูยยยย ฝ้ายๆๆๆๆ….” เสียงโชดังแทรกมาอีกรอบ ไม่ต้องหันไปมองตามก็รู้ว่า มีสมาชิก 4EVE เดินผ่านมาแน่นอน
Suggestion
เพื่อน + ดนตรี = ความสุข
สิ่งสำคัญของการเล่นดนตรีของกลุ่มคนวัยมัน คือการแสดงออกบนเวที Front Man อย่างโชปลดปล่อยพลังไปเยอะอยู่เหมือนกัน “สนุกครับ คิดว่าได้อย่างใจและผมอินมากเลย” ถึงขั้นกรรมการเอ่ยปากชมนักร้อง แต่ครูดนตรีของโรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัยแอบบอกว่า “มันติดหล่อมากไปหน่อย นี่ขยับมากขึ้นแล้วนะ”
หืออออ ถ้ารอบชิงชนะเลิศเขาแหกกรอบ “ติดหล่อ” เวทีจะเดือดขนาดไหนเนี่ย
นอกจากนั้น กรรมการยังชื่นชมการเลือกใช้เสียงดนตรี ไม่ว่าจะเบส กีตาร์ คีย์บอร์ดได้ลงตัว ทำให้เล่าเรื่องราวในเพลงที่เลือกมาได้ค่อนข้างสมบูรณ์ “ผมยังไม่ค่อยรู้สึกเป็นธรรมชาติเท่าไร” พีคพูดนิ่งๆ “คือเราพยายามซ้อมกันมาก เพราะเรามีโอกาสแค่ครั้งเดียว” คงยังเกร็งๆ กับการแข่งขัน
แล้วคิดว่าจะได้เข้ารอบไหม ฟลุ๊คตอบยิ้มๆ “เข้ารอบแน่ครับ เพราะว่าท่อน Cory Wong ท่อนโซโลที่ผมเล่นคนเดียวโดดๆ เลยครับ” เพื่อนๆ โห่พร้อมกัน เสียงดังกว่าตอน 4EVE เดินผ่านเสียอีก
“ผมได้เล่นดนตรีกับเพื่อนๆ ที่ผมรัก ก็มีความสุขแล้ว เพื่อนบอกให้ซื้อเบส ผมก็ซื้อเลยนะ” ซากิแอบบอกรักเพื่อนเลย ธีร์ที่เงียบไปพักหนึ่งขอพูดบ้าง “ตอนแรกก็ไม่ค่อยสนิทกับกลุ่มนี้ครับ แต่พอเล่นดนตรีด้วยกัน…สนุกดีนะ ผมชอบ อยากเล่นต่อ ถ้าเขาอยากให้เล่นด้วย ผมก็จะเล่นต่อไป”
พีครีบเสริม “ผมก็มีความสุขที่ได้เล่นกับเพื่อนครับ อยากให้คนอื่นได้เห็นว่าเด็กปรินส์เล่นดนตรีเจ๋งเหมือนกันนะ ไม่ได้เคร่งแต่วิชาการ” เชื่อครับ เพราะสุดท้ายน้องก็เดินผ่านเข้ารอบไปจนได้
“การได้สื่อสารกับคนดู ได้เห็นคนดูสนุกกับเรา เฮไปกับเรา เราก็มีความสุขไปด้วยครับ” จบประโยคของโช ก็เห็นโจริญเดินมาแต่ไกล
คงเดาได้ว่าสภาพวงสนทนาจะเป็นอย่างไร!!
ติดตามเรื่องราวความเชื่อและศรัทธาแห่งดนตรีของวง Lonely Pepporani
