Summary
• POLYCAT ผู้ปลุกดนตรี 80 ให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
• POLYCAT คือ ศิลปินรายแรกของไทยที่ได้รับเลือกให้ครองแบนเนอร์บนไอทูนส์และแอปเปิล
มิวสิก นับเป็นศิลปินรายที่ 3 ของโลกต่อจาก Taylor Swift และ Coldplay
• นอกจากงานเพลงของวง POLYCAT นะยังมีอัลบั้มภาษาญี่ปุ่นเป็นของตัวเอง
“มันเป็นใคร (Alright)” และ “อาวรณ์ (I Want You)” ผลงานเพลงสุดฮิตของวงดนตรีสามชิ้น POLYCAT ที่นอกจากจะแรงติดทุกชาร์ตเพลงแล้ว ยังมาแรงบนเวที THE POWER BAND 2024 SEASON 4 “เป็นได้สุด เป็น ไป ได้ ด้วยพลังแห่งดนตรี” จัดโดย คิง เพาเวอร์ ไทย เพาเวอร์ พลังคนไทย ร่วมกับ วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล ผนึกกำลังกับอีก 6 ค่ายเพลงชั้นนำของประเทศ
ตั้งแต่ซีซันแรกจนถึงซีซัน 4 ในโครงการประกวดปีนี้ยังคงเป็นเพลงยอดนิยมลำดับต้นๆ ที่ผู้เข้าประกวดเลือกมาแสดงฝีมือเพื่อกวาดคะแนนจากคณะกรรมการ แน่นอนว่าด้วยการสร้างความเป็นไปได้และโอกาสใหม่ๆ ให้เกิดขึ้นได้เสมอ…สามวันเต็มอิ่มและติวอย่าง “เข้มข้น” ในแบบสร้างประสบการณ์ที่โลกออนไลน์ให้ไม่ได้ รางวัลสำคัญที่ผู้ประกวดโครงการนี้ที่เข้ารอบเท่านั้นจะได้รับ เพราะนอกจากจะมีส่วนที่เป็นการบรรยายทั้งเชิงทฤษฎีหรือประสบการณ์ของ “บุคคลากรทางดนตรี” แล้ว ยังได้ร่วมติวเข้มในภาคปฏิบัติด้วย
“อยากมี ‘นิทรรศการเนื้อเพลง’ เป็นของตัวเอง
ปกติเวลาเขียนเนื้อเพลงแล้วจะเก็บสิ่งที่เขียนไว้ทุกอย่าง
เป็นสลิปเศษๆ เป็นตั๋วเครื่องบิน หรือม้วนกระดาษปรู๊ฟใหญ่ๆ แบบไม่ฉีกเลยก็มี”
รัตน จันทร์ประสิทธิ์ (นะ)
นักร้องนำ วง POLYCAT
เมื่อผลงานเพลงฮิตเป็นที่ประจักษ์ขนาดนี้ รัตน จันทร์ประสิทธิ์ (นะ) นักร้องนำผู้ควบตำแหน่งนักแต่งเพลงของวง POLYCAT จึงได้รับเชิญให้มาเป็นนักติวเพลงคนแรกของ The Power Band Music Camp แคมป์ดนตรีสุดพิเศษที่จัดขึ้นเพื่อคนพิเศษ คลิกอ่านเรื่องของแคมป์เมื่อซีซัน 3 อย่างผู้เข้าประกวด THE POWER BAND ที่ผ่านเข้ามายังรอบตัดสินเท่านััน
และเมื่อได้เวลาคลาสบรรยายในหัวข้อของการแต่งเพลงของเขาคนนี้ มาสอนวิธีคิดในการแต่งเพลงจากประสบการณ์ตรงจากตัวศิลปินได้อย่างน่าสนใจ มีโอกาสเจอกันอย่างนี้ Thaipower.co ต้องขอตามไปคุยกับพี่นะ ของน้องๆ แฟนเพลงทุกรุ่นบ้างแล้ว
ThaipowerCo: สัดส่วนชีวิตของ นะ POLYCAT ผู้เป็นทั้งนักร้องนำเบื้องหน้า เป็นคนทำเพลงเบื้องหลัง
นะ POLYCAT: ในชีวิตจริงแบ่งสัดส่วนยากด้วยครับ ผมมองทุกอย่างเป็นดีไซน์ แต่ไม่เคยดีไซน์ชีวิตตัวเองสักที ผมมองตัวเองร้อยเปอร์เซ็นต์เป็นดนตรีไปแล้ว ผมไม่ได้แบ่งอัตราส่วนอะไรเลย ผมให้เพลงร้อยไปเลย
ความจริงผมก็ไม่มั่นใจกับการเป็นฟรอนต์แมนมาโดยตลอด ผมรู้สึกว่าตัวเองร้องเพลงไม่เก่ง แล้วก็เอนเตอร์เทนไม่เก่ง พูดไม่เก่ง เวลาที่ผมมีความสุขที่สุดคือเวลาอยู่ในสตูดิโอทำเพลง เขียนเพลง อัดเพลงครับ แต่ว่าพยายามที่จะถ่ายทอดออกมาให้ได้ดีที่สุด แต่ไม่เคยให้สัดส่วนครับ ก็คือให้ในสตูดิโอร้อยเหมือนเดิม แต่ว่าตอนถ่ายทอดตอนเพอร์ฟอร์มทำให้ดีที่สุดครับ ไม่รู้เท่าไร
อธิบายความเป็น “นะ POLYCAT” หน่อย
ขวางโลกแบบโรแมนติกครับ
TPco: สิ่งที่ได้ตามมาจากความร้อยเปอร์เซ็นต์นี้คือ?
นะ POLYCAT: แค่สนุกกับการทำเพลงครับ แค่นี้เลยครับ แต่พอช่วงหลังๆ พอได้รู้ว่าเพลงของเราสามารถเป็นแรงบันดาลใจให้หลายๆ คนได้ เราก็พยายามจะฮีลคนฟัง
หมายถึงอย่างมีคนหนึ่งป่วยอยู่ คุณพ่อเขาอินบ็อกซ์มาขอกำลังใจ เพราะตอนป่วยเขาฟังเพลงของเราตลอดเลย คือเราเสียเวลาแค่สามสิบวิ.ในการอัดคลิป ซึ่งทำให้คนคนหนึ่งดีขึ้นได้เราก็ยินดีที่จะทำ ไม่ได้คิดว่าสนุกกับการทำเพลงออกมาเยอะๆ ก็พอแล้ว ไม่ได้สนว่ามันจะสร้างแรงกระเพื่อมอะไรให้ใคร ไม่ได้คิดอย่างนั้นอย่างเดียวแล้ว เมื่อก่อนอาจจะคิดแค่นั้น แต่ตอนนี้เริ่มมีมิติขึ้นมา คือความสุขของตัวเองยังร้อย แต่ว่าพยายามจะแบ่งปัน
TPco: ช่วงเวลาไหนที่คิดไม่ถึงเลยว่าจะแต่งเพลงได้มากสุด
นะ POLYCAT: บนเครื่องบินนี่บ่อยเลยครับ บ่อยมาก จะเขียนเนื้อไว้บนถุงอ้วกบนเครื่องบินเยอะมาก เพราะไม่มีอะไรทำ แล้วก็จะไม่ได้พกอะไรสำหรับเขียนไปด้วยนะ เลยจะมีถุงอ้วกที่หยิบมาเขียนได้แล้วก็จะยืมปากกาจากแอร์โฮสเตส เขียนเพลงบนรถตู้ระหว่างเดินทางก็บ่อยมาก มันเกิดไอเดียตลอดเวลาครับ และเวลาแต่งเพลงคือแทบไม่ได้อยู่ในสตูดิโอด้วยซ้ำ แต่งเพลงทุกที่เลยครับ
แฟชั่นแบบ นะ POLYCAT คือ…
สนุกครับ เน้นความเป็นตัวเอง แล้วทำให้มันสนุก
เห็นแล้วรู้เลยว่า ตัวเราเป็นยังไง แต่ว่าก็ต้องมีกาลเทศะ
Suggestion
TPco: เพลงไหนที่รู้สึกว่าเป็นตัวเองมากที่สุด
นะ POLYCAT: ถ้าตรงกับตัวผมมากสุดเป็น เพลงภักดี ครับ ผมหยิบเรื่องการเรียนในคณะสถาปัตย์ฯ มาเขียนเพลง เวลามีคนถามเรียนสถาปัตย์เป็นไง ผมก็บอกเรียนสถาปัตย์งานหนักมาก ทำโปรเจกต์ไม่ได้นอนอย่ามาเรียนเลย แต่ในใจลึกๆ เรารู้สึกว่าเรียนสถาปัตย์นี่ดีจังเลย เป็นคณะที่ได้เรื่องดีไซน์ด้วย ได้งานระบบด้วย มองไอโซเมตริกก็ได้ เป็นคณะปรัชญาก็ได้ และฮิวแมนสเกลก็ได้อีก รู้ทุกเรื่องเลย…เป็นคณะที่ดีจังเลย ในใจลึกๆ เราก็ภูมิใจดีใจที่เราเรียนสถาปัตย์ แต่เราบอกทุกคนว่า อย่ามาเรียนเลยงานหนัก
ผมก็เลยเอามาใช้กับเพลงคือ อย่าเป็นเลยคนจงรักภักดีน่ะ อย่าเป็นเลย รักเดียวใจเดียวอย่าเป็นเลยเดี๋ยวใจก็จะคิดถึงแต่เขา ไม่ลืมเขา อย่าเป็นแบบนั้นเลย แต่ในใจลึกๆ เราดีใจที่เราเป็นคนจงรักภักดี รักเดียวใจเดียว คือเอาเรื่องของตัวเองที่เรียนสถาปัตย์มาใส่ในเพลงเลย ก็น่าจะอนุมานได้ว่าเพลงนี้เป็นเพลงที่เป็นตัวเองมากที่สุด
TPco: เราสามารถพูดได้ว่านะเป็นศิลปินที่ “ครบในหนึ่งเดียว”?
นะ POLYCAT: เคยคิดว่าครบครับ ตอนอัลบั้ม 80 Kisses น่ะ เคยคิดว่าผมทำคนเดียวได้หมด เพราะอัลบั้มนั้นทำคนเดียวได้ครบหมด แต่ว่าตอนมาทำอัลบั้มอาวรณ์ กลับรู้สึกว่าถ้าเราทำคนเดียวมันจะไม่ออกมาได้ดีขนาดนี้
ผมมีเพื่อนชื่อ เจนพัฒน์ มนตรีเลิศรัศมี ที่เป็นมือเปียโน เป็นโพรดิวเซอร์ บ้านของเราอยู่ใกล้กัน เพลงผมขาดท่อนโซโลอยู่ก็เลยปั่นจักรยานไปหาเจนพัฒน์ อยากรู้ in put จากเขา มีท่อนโซโลที่มันจะเป็นเพลงแฮปปีเบิร์ธเดย์ ผมคิดว่าถ้าเจนพัฒน์เล่นแล้วมันถูกต้อง เลยคิดว่าเราทำคนเดียวไม่ได้ จะต้องมี in put จากคนอื่น แล้วมันจะทำลายกรอบของตัวเองออกไป หรืออัลบั้มนั้นมันจะมีความเป็นกอสเปลด้วยการประสานเสียงเหมือนในโบสถ์ จะร้องคนเดียวก็ไม่ถูก มันต้องอาศัยนักร้องประสานเสียงเยอะมาก ในที่สุดเลยคิดว่าทำอัลบั้มทำคนเดียวไม่ได้ ถ้าจะทำให้ได้ด้วยคนเดียวเลย มันก็จะต้องเป็นอีกแบบ และเป็นแบบที่อยู่ในกรอบของแค่ตัวเรา
กิจกรรมยามว่าง
ผมสะสมเกมเก่า แล้วก็แผ่นเสียง ชอบเล่นเกม เลี้ยงแมว
ตอนนี้อินกับเกมเซลด้า เกมนินเทนโด้สวิตช์ครับ
จริงๆ แล้วชอบแต่งหุ่นยนต์ แล้วไปสู้กับคนอื่น
TPco: นอกจากทำเพลงกับวงแล้ว เราได้ยินมาว่าคุณทำงานเดี่ยวด้วย และเป็นงานเดี่ยวภาษาญี่ปุ่นอีกต่างหาก
นะ POLYCAT: ใช่ครับ 土曜日のテレビ หรือ Doyobi No Terebi ผมว่างานประสบความสำเร็จนะครับ เหมือนตอนนี้ได้ไปมีพับลิชชิ่งที่ญี่ปุ่น ทั้งสองซิงเกิลเลยครับ ซีดีไปจัดบน shelf เจ – ป็อปที่ไม่ใช่ไทย – ป็อป ในร้าน Tower Records ครับ ถือว่าปลดล็อกในแอ็กทิฟหนึ่งในชีวิต
เพลงหนึ่งใช้เวลาอัด 4 วันครับ คือให้เพื่อนญี่ปุ่นที่สนิทกันมานั่งด้วยกันเลย ถ้าไม่ดีด่าเลยนะ เบรกเลยอย่าให้ร้องจนจบ อันนี้ไม่ชัด ให้เขาบอกตรงๆ เลย แล้วต้องเป็นคนญี่ปุ่นด้วยนะเพราะจะขี้เกรงใจ ผมต้องแบบถ้าไม่ได้บอกเลยอย่าเกรงใจ
TPco: ถามถึงงานใหม่ของวงที่ชื่อ PEARLY CAT SESSION
นะ POLYCAT: มีอัลบั้มใหม่ครับ ความจริงทำมาตั้งแต่ช่วงโควิดครับ ใส่ๆ ไปเรื่อยๆ พอเวลาทิ้งนานความชอบก็จะเริ่มเปลี่ยน เพลงที่เคยชอบก็เริ่มถูกเอาออก แล้วก็ยัดด้วยความชอบใหม่เข้าไปแทน ที่ผ่านมาอัลบั้มเลยไม่เสร็จสักทีครับ เหมือนกับตอนหัดร้องเพลงญี่ปุ่น คือถ้ามีเวลาเติมได้ ก็ควรเติม…ทำไปเรื่อยๆ เหมือนตอนทำโปรเจกต์ จนกว่าอัลบั้มมันต้อง launch แล้วถึงจะโอเคแค่นี้แหละ นี่แหละคือยุคสมัยของ POLYCAT จริงๆ
มันจะเป็นการครอสกันระหว่าง อาร์แอนด์บีกับเอโออาร์ เอโออาร์ก็คือพวกร็อกที่มีการเรียบเรียง เป็นร็อกที่มีเทนชั่นติดแจ๊สติดบลูอายด์โซล…ติดโซลรวมกับอาร์แอนด์บีสมัยนี้ครับ
สิ่งที่อยากทำนอกจากเพลง
ความจริงอยากมี “นิทรรศการเนื้อเพลง” เป็นของตัวเอง
ปกติเวลาเขียนเนื้อเพลงแล้วจะเก็บสิ่งที่เขียนไว้ทุกอย่างเลยครับ
บางชิ้นเป็นสลิป เศษๆ บางทีเป็นตั๋วเครื่องบินของใครก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ
ผมมีสมุดพ็อกเกตบุ๊กน่าจะสิบกว่าเล่มแบบเต็มๆ
แล้วก็เป็นม้วนที่เวลาเด็กหัดเขียนสีเทียน
เป็นม้วนกระดาษปรู๊ฟใหญ่ๆ ม้วนยาวม้วนหนึ่งแบบไม่ฉีกเลยก็มี
คลี่ออกมาแล้วน่าจะปูเต็มห้อง แล้วยังมีพวกเศษต่างๆ ที่จดเพลงไว้…อีกตะกร้าหนึ่ง
TPco: POLYCAT เปลี่ยนแปลงตลอด?
นะ POLYCAT: ใช่ครับ แต่ว่าก็ไม่ได้หมายความว่าเราไม่มีอะไรให้จับเลยนะ สุดท้าย POLYCAT ก็จะยังต้องยืนอยู่บนซินธ์ป็อป ก็คือดนตรีใน ยุค 80 พระเอกของวงคือซินธิไซเซอร์จะไปรวมยังไง สุดท้ายมันจับต้องได้
